अमेरिकी सेनामा सुदीप खड्काको प्रेरणादायक यात्रा “आफ्नो भन्दा ठूलो कुनै कुरा बन्नुहोस् – देशको सेवा गर्दै”

सम्बन्धित लेखहरू

नेपथ्यको सात सहरको अमेरिका यात्रा : नेपाली लोक रकको विश्वसञ्चार

१६ बैशाख २०८२, मंगलवार १६:४७

तीन जना अमेरिकी नागरिक बालबालिका होन्डुरास डिपोर्ट, कानुनी प्रक्रिया प्रश्नमा

१५ बैशाख २०८२, सोमबार १२:४९

अमेरिकाबाट निष्कासनमा परेका भुटानी शरणार्थीलाई बेलडाँगी वा अन्य सुरक्षित स्थानमा राख्न सर्वोच्च अदालतको आदेश

११ बैशाख २०८२, बिहीबार १२:३९

क्रिस्टिना एम. भट्टी, USAREC PAO द्वारा
– नेपाली संस्करण: सम्पादन—Amrit Bhandari

FORT KNOX, केन्टकी , काठमाडौँका गल्लीहरूमा सैनिक गाडीहरूको आवाज सुन्दै हुर्किएका सुदीप खड्काको बाल्यकालदेखि नै एउटै सपना थियो—एक दिन सेना जीवन अपनाउने। नेपाली सेनाका ब्यारेकहरू नजिकै घर भएकोले, उनको मनमा सानैदेखि अनुशासन, समर्पण र राष्ट्रसेवाको भावना गढेको थियो।

“म सधैँ सेनाप्रति आकर्षित थिएँ,” खड्का सम्झिन्छन्, “र जब अवसर आयो, मैले त्यसलाई ज्यान दिएर समातेँ।”

हाल उनी सैन एन्तोनियोस्थित अमेरिकी सेना भर्ती केन्द्रका स्टेशन कमाण्डर हुन्। विगत तीन वर्षमा उनले १०० भन्दा बढी भर्ती अनुबन्ध सफलतापूर्वक सम्पन्न गरिसकेका छन्, जसले उनलाई अमेरिकी सेनाका शीर्ष रिक्रुटरहरूमा स्थापित गराएको छ।

सफलताको सूत्र: पारदर्शिता र समझदारी

उनले आफ्नो सफलताको श्रेय दुई कुरालाई दिन्छन् — पारदर्शिता र विविध सांस्कृतिक पृष्ठभूमिका व्यक्तिहरूसँग संवाद गर्ने क्षमता।

“म भर्ती हुने सम्भावित सैनिक र उनीहरूका परिवारहरूलाई स्पष्ट रूपमा बताउँछु कि सेना देशको रक्षा गर्नका लागि हो। यदि कर्तव्यले बोलायो भने युद्धमा जानुपर्ने हुन सक्छ, तर अन्यथा तपाईंले आफूले साइन गरेको काम गर्ने हो,” उनी भन्छन्।

उनले स्वीकार्छन् कि यस्तो कुरा गर्नु सजिलो छैन, तर परिवारहरू खडकाको खुला र सत्य बोलीबाट सन्तुष्ट हुने गर्छन्। “जब तपाईंले वास्तविकता सुनाउनुहुन्छ, उनीहरू अझ बढी विश्वास गर्छन्,” उनले थप्छन्।

सांस्कृतिक सेतु: भाषा र पहिचानको शक्ति

नेपाली, हिन्दी, उर्दू र अंग्रेजीमा दक्ष खड्का विभिन्न पृष्ठभूमिका मानिसहरूसँग सहज रूपमा कुराकानी गर्न सक्छन्। यही कारणले गर्दा अमेरिका भरिका विभिन्न भर्ती केन्द्रहरूले उनलाई सहयोगका लागि बोलाउने गर्छन्।

“म आप्रवासी भएकाले उनीहरूको मनोस्थिति बुझ्न सक्छु। म उनीहरूलाई देखाउँछु कि मैले सेनामा के-के हासिल गरेँ र अमेरिकामा नागरिक भइसकेपछि जीवन कस्तो हुन्छ,” उनी भन्छन्।

ठूलो सपना देख्न प्रेरणा

खड्का भन्छन्, “धेरै आप्रवासीहरू अमेरिका आएपछि सानो सोचमा सीमित हुन्छन् — केवल घण्टाको ज्यालामा काम गर्ने र पैसा कमाउने। तर म उनीहरूलाई देखाउँछु कि यदि तपाईंले प्रयास गर्नुभयो भने यहाँ धेरै कुरा सम्भव छन्।”

उनको जीवन आफैंमा एउटा उदाहरण हो। सन् २००६ मा अमेरिका प्रवेश गरेका खड्काले बिजनेस एडमिनिस्ट्रेशनमा एसोसिएट डिग्री प्राप्त गरे। त्यसपछि, Pathway to Citizenship कार्यक्रमअन्तर्गत सन् २०१० मा उनी अमेरिकी सेनामा भर्ना भए। उनको पहिलो सैनिक भूमिका थियो 15S, OH-58D किओवा हेलिकप्टर मर्मतकर्ता।

“मैले कहिल्यै हेलिकप्टर नछोएको मान्छे हुँ, तर सेनाले मलाई विश्वास ग-यो र मैले त्यो जिम्मेवारी पूरा गरेँ,” उनी मुस्कुराउँदै सम्झन्छन्।

६ वर्षसम्म किओवा हेलिकप्टरमा सेवा दिएपछि, जब सेनाले उक्त हेलिकप्टर हटायो, उनले UAV (ड्रोन) मर्मतको जिम्मा लिए। तर त्यो भूमिकाले उनलाई सन्तुष्टि दिएन।

नयाँ मोड: जीवनपरिवर्तनकारी भूमिका

सन् २०२२ मा अमेरिकी सेनाले उनलाई भर्ती ड्युटीमा पठायो। त्यही क्षणबाट उनले नयाँ उत्साहका साथ सेवा गर्न थाले।

“म अहिले जुन काममा छु — युवाहरूको जीवन परिवर्तन गर्न सक्ने — त्यो मेरो सबैभन्दा मनपर्ने जिम्मेवारी हो,” उनी भन्छन्।

अब उनले 79R (रेकृटर) लाई स्थायी रूपमा आफ्नो सैन्य पेशा बनाएका छन्।

टिम वर्क र परिवारको महत्त्व

“केही पनि व्यक्ति एक्लै गर्न सक्दैन,” खड्का भन्छन्। “टिम भनेको सबैथोक हो।”

उनी हाल पत्नी र दुई छोराछोरीसँग सैन एन्तोनियोमा बसोबास गर्छन्। हालै उनले आफ्ना आमा–बुबालाई पनि अमेरिका ल्याएका छन्।

“म उनीहरूको एक्लो छोरा हुँ। उनीहरूले मलाई धेरै माया गर्नुहुन्छ, तर अहिले त नातिनातिनीहरूसँग रमाउनु हुन्छ,” उनी हास्दै भन्छन्।

उनले आफ्नो परिवार र टिमको समर्थनलाई सफलताको मूल चाबी मान्छन्।

अन्तिम लक्ष्य: बलियो सेवा र स्थिरता

खड्काले हालै सेनामा १५ वर्ष पूरा गरेका छन्। अबको उनको लक्ष्य भनेको बाँकी ५ वर्ष उत्कृष्ट रूपमा सेवा गर्दै, परिवारलाई स्थिर र सुरक्षित भविष्य दिनु हो।

“जीवनले जे ल्याउँछ, म त्यसको लागि तयार छु,” उनी दृढतापूर्वक भन्छन्। “मेरो लक्ष्य भनेको बलियो अन्त्य गर्नु र मेरा सन्तानलाई गर्व गर्न लायक जीवन देखाउनु हो।”

युवाहरूका लागि उनको सन्देश

“नेपालीहरू मेहनती त छन्, तर कहिलेकाहीं हामी सानो सपना मात्र देख्छौं। म भन्न चाहन्छु — ठूलो सोच्नुहोस्, राष्ट्र र आफैंप्रतिको जिम्मेवारी लिनुहोस्, अनि देख्नुहोस् तपाईं कति टाढा जान सक्नुहुन्छ।”